Odda, Stavanger en Preikenstolen

Woensdag 6 en donderdag 7 augustus
De reis naar Odda verliep zonder problemen zeker omdat het ook maar 75 kilometer was. Reden te meer om onderweg nog even 2 geocashes te zoeken en te vinden. De noren bewaren ze overigens allemaal in tupperware bakjes. De camping zelf was behoorlijk vol en een beetje chaotisch, maar toch een redelijk plekje kunnen bemachtigen. Op de camping zelf ligt het grootste rotsblok van Noorwegen. Inderdaad een gigantisch ding, waar we ook nog een eentje gecashed hebben. Heet doel was om een wandeling van 2 uur te gaan maken om, naar het scheen, een prachtige gletsjer van dichtbij te bekijken. Dan moet je wel de goede weg nemen, maar hij leek toch echt afgesloten en besloten we een andere wandeling in de buurt te maken. Pff dat was een pittige klim en ook het pad was niet echt zichtbaar. Na een uur was ik het zat en vond het niet verantwoord meer. Ik hoorde Luna denken, wat een mietje is die moeder van me. Maar als je op een piepklein paadje loopt, met rechts naast je een metertje of 20 lager een stel rotsblokken, dan ben ik heel graag een mietje. We wilden toch echt niet weg uit Odda en besloten om de volgende ochtend nogmaals te proberen om richting gletsjer te komen. We zorgden ervoor dat de caravan helemaal klaar was en alleen nog maar aangepikt hoefde te worden en pff we hadden de wekker gezet om zo vroeg mogelijk te gaan en voor ons doen lukte dat aardig. We begonnen de mooiste wandeling ooit rond 08.45 uur. Flesje water mee, broodje voor onderweg. De tocht was ronduit pittig te noemen. Volgens mij duurde deze zo’n twee uur met een flinke stijging erin. Maar op elk punt was er wel weer wat fantastisch te zien, waaronder de waterval met zijn voortrazende en kolkende water, of de fantastische uitzichten die maar niet ophielden, maar belangrijker nog de gletsjer die steeds dichterbij kwam. Het staalde een soort blauwige gloed uit en je zag al van ver de grillige vormen erin.
We moesten soms stukken met behulp van touwen naar boven klauteren en dat met 2 dappere hondjes, die we af en toe een stukje naar een volgende rots moesten gooien. Eindelijk waren we boven en we voelden alle drie onze bovenbenen heel goed, zeker omdat we de dag ervoor ook al een aardig eind hadden geklommen. Het is eigenlijk niet in woorden te vertellen wat voor een waanzinnig beeld dat daarboven was. Laat de foto’s dat maar doen. De afdaling ging een stuk sneller maar was evengoed een hele belevenis. Ik (Femke) had zelfs de smaak te pakken als je een stuk met een touw naar beneden moest. De caravan aangepikt om verder af te zakken naar het zuiden wat rond 13.00 uur startte. Wel moesten we ruim 180 kilometer afleggen want het volgende doel was in de buurt van Stavanger om daar de Preikerstoelwandeling te gaan maken. Haugensund lieten we dus voorbij gaan.
De reisdagen in Noorwegen lijken bij ons steeds regenachtig te verlopen. Dat is wel zo lekker, want wat moet je anders doen. Op zich geen moeilijke reis, alleen de13 maar volgen. Wat er niet bij stond was dat de weg soms zo smal is dat 2 auto’s elkaar niet kunnen passeren, laat staan waar een caravan achterhangt. Neem daarbij zeer bochtige wegen met overhangende rotsen aan de ene kant en ravijn (in ieder geval diep) aan de andere kant. Niet mijn type weg om ontspannen in de auto te zitten, ondanks dat deze prachtig was. Vermeldenswaardig is nog wel een tunnel waarin een rotonde gebouwd was. Deze werd verlicht door blauw/paarse lampen. Heel bijzonder. Het werd een zeer lange dag, zeker na de wandeling en de reis waar we niet boven de 80 kilometer uitgekomen zijn. Ondertussen moest er nog een camping uitgezocht worden en kwamen we uit dat Jorpeland het meest gunstig was om zowel de Preikerstoel te bezoeken, als Stavanger. De tomtom gaf een binnenweggetje aan, wat een soort van grindpad bleek te zijn, met behoorlijke stijging. Was weer een ervaring. De bus deed het gelukkig prima. Als dank voor bewezen diensten, zag hij er na dit weggetje niet meer uit. De eerste camping die we aandeden om te bekijken of die goed was (het was inmiddels 19.30 uur) was de Prekerstoelcamping. Een hele grote doorgangscamping waar alles en iedereen hutje mutje op elkaar stond. Paul vond hem veel te druk en wilde graag richting Jorpeland of Tau waar nog een camping was. Niet dus helaas. De camping was ermee opgehouden. Terug naar de andere had niet veel zin meer, gezien de drukte. Na anderhalf uur rondrijden, waar we serieus hebben overwogen om naast de kerk en kerkhof te gaan staan, hebben we dan toch een mooi parkeerplaatsje gevonden met een prachtig uitzichtpunt en zijn we daar gaan wildkamperen. De curry smaakte zalig. Jammer dat we niet heel goed op wildkamperen waren berekend, gezien de water hoeveelheid en batterijstroom…
Donderdag 8 augustus
Op je 26e trouwdag wakker worden langs een drukke weg. Hmm, er zijn romantischer plekjes, maar zalige koffie met de hand gezet, een heerlijk zonnetje en dat prachtige uitzicht; het was toch een heel romantisch plekje. Om 11.00 uur reden we de eerder afgekeurde camping op en wat bleek, zo goed als leeggelopen, waardoor we een mooi plekje uit konden zoeken. Het weer was perfect om de wandeltocht te gaan maken, maar de lijven wilden niet na de lange tocht van gisteren. Dus alleen maar opgezeten en effe zitten; we hebben immers vakantie.
Na een uurtje toch voorgesteld om wel deze dag naar Stavanger te gaan. We hadden in de receptie, waar een klein winkeltje was, gezien dat ze mooie Noorse Dale truien en vesten verkochten; maar niet heel veel of de verkeerde maten. Er zou in Stavanger een winkel zijn (vertelde de NL stagiaire ons)z, waar deze verkocht werden. Dus alsnog even opgefrist en snel naar Tau, om de boot te nemen. Dat lukte net niet op tijd dus de volgende genomen, die om 15.45 uur vertrok. Na 141 NOK te betalen aan het loket, de overtocht van 40 minuten gemaakt, zonder auto, maar met de hondjes natuurlijk. Aan de overkant eerst even toeristje gespeeld en gevraagd, bij de lekker koffiebar of ze wisten waar die winkel zou zijn; helaas noemde ik het de HAGE, i.p.v. DALE winkel, dus kende ze die (natuurlijk) niet. Zelf zoeken leverde een andere winkel op, die veel had hangen. Na een korte uitleg van de man en wat advies hebben Femke en Paul elkaar een mooi vest cadeau gedaan; voor 26 jaar getrouwd, mocht dat wel. Die rib uit ons lijf, groeit wel weer aan… En je doet er natuurlijk jaren mee!
Daarna een eettentje gezocht en het werd een war kleurrijk restaurantje naast het cultureel centrum. Ze bleken goede pizza’s te hebben, die werden weggespoeld met troebele appelsap en een biertje (van 72 NOK = ong € 9,-!). Maar die smaakte toch lekker….!!!
Langzaam weer terug naar de boot en oversteken maar weer om een uur of 8. Toen nog even een boodschap voor de volgende dag(en) en weer naar de camping. Bleek toch dat we volledig waren volgebouwd, door twee campers. “We zijn morgen vroeg weg…”, werd gezegd. Dat de twee families constant heen en weer liepen, het best laat maakten en NIET ’s morgens vroeg waren vertrokken, mocht de pret niet drukken. Wij gingen toch de wandeling naar (en op?) de Preikenstolen maken. Dus vertrokken we om 12 uur voor 10 autominuten en een wandeling van een paar uur. Ook de GPS mee omdat er twee geocaches op de looproute moeten liggen.
Aangekomen bij het 2e parkeerterrein (het 1e was al vol)werden we netjes verwezen, na een mislukte poging ons 100 NOK voor dat parkeren te laten betalen; we hadden echt geen geld bij ons (!) en mochten dus gratis parkeren.
Nou, de wandeling was leuk, maar erg toeristisch; veel aangelegde en geëgaliseerde stukken, met zelf houten trappen, om het voor ieder mogelijk te maken, deze 2 uur durende voettocht te volbrengen. De wandeling van afgelopen woensdag naar de gletsjer was veel pittiger, maar die was ½ uurtje korter. Nu stond er wel een snierharde wind, met vlagen van kracht 9 a 10 gok ik. Het was dan ook niet te doen en gewoon onveilig op de Preikenstolen zelf echt op te gaan. Er zaten ook geen mensen op toen we aankwamen. Eén dappere jongeling waagde zich erop, die gevolgd werd door enkele anderen, maar echt enkelen… Normaal zitten er wel 100 of meer mensen op. Luna en Paul hebben zich wel tot de grote spleet in het plateau gewaagd, waar een snelle foto werd gemaakt. Daarna weer snel naar Femke om de hoek terug; die zal zich wel zorgen maken… Zij heeft even om de hoek gekeken en heeft een glimp van de Stolen opgevangen. Het was echt te link met die keiharde wind! Gelukkig had Femke haar nieuwe Noorse vest aan; die bewees dus direct goede dienst!
De terugtocht ging natuurlijk makkelijker; nog de twee geocaches verzilverd door Paul, dus die worden weer bijgeschreven. Een daarvan lag onder een rots op ong 20 meter verderop klimmen en de andere lag verder van de route, dus die moest wel even verdiend worden met apart klauterwerk; maar gelukt! Wie verzint die verstopplekken toch allemaal…?
Terug op de camping, troffen we een behoorlijk verwaaide zooi aan: de luifel, die met één zijwand had opgestaan, lag deels aan duigen. Ook op de camping had de windkracht slachtoffers gemaakt: er lagen meerdere tenten overhoop, sommigen zelf zo, dat de mensen kennelijk ander onderdak hebben gezocht daarna (tenten bleven ingezakt en leeg achter, deze avond). We hebben toen de caravan een kwartslag gedraaid en de zomerluifel erop gezet, met behulp van de aardige Duitse buurman Toby. Beloond met een biertje namen we daarna nog even elkaars reisplannen door.
Na een heerlijke avondmaaltijd van gebakken aardappelen, sla en zalm, begon het toch wel (voorspeld) te regenen en dat duurde de hele nacht. Morgen , zondag 10 augustus, gaan we weer rijden, richting zuiden. Gehoord dat Ekersund een leuke stad is; we gaan het zien waar we uitkomen.