Oslo uit, Hamar en Lillehammer in...
Door: PaFeLu
Blijf op de hoogte en volg PaFeLu
01 Augustus 2014 | Noorwegen, Lillehammer
Lekker vlot ging ook de route naar de camping, die prima op de TomTom was af te lezen. Een tunnel in en haakse bocht hier en daar; 20 minuten later op de BOGSTAD Camping in NW Oslo. Tja, daar stond een hele rij te wachten om in te kunnen checken. De andere grote camping (Ekestad Camp) was vol bezet met jeugd-voetballers uit de hele wereld.
Een klein uurtje later werden we naar het bovenste veld gedirigeerd, waar ook andere NL-ers (Oss en Aalsmeer) stonden. Het was er volle bak, maar velen voor 1 nacht. Wel een wat kort stroomdraadje, maar de Noorse (werkende) buurman had nog wat reservesnoeren liggen. Wij zouden hier in ieder geval 2 of 3 nachten blijven en waren blij met de “minst slechte” plek.
Nou was Luna echt aan de beurt, want ze werd steeds beroerder (zover dat nog kon)… Dus gevraagd naar een noodarts en gebeld. Bleek een dokter met privékliniek te zijn en we konden direct komen. Om 19.50 uur zaten we in de wachtkamer. Aardige dokter en dito assistente die alle tijd voor ‘t zieke dametje hadden. Een bloedprik, plasje in een potje en wat gevoel en veel gevraag in ‘t Engels. Er zaten bloedsporen in haar urine en ook ontstekingswaarden in haar bloed, maar beiden niet heel hoog. Een dikke antibioticakuur mee en wat extra ibuprofen. Toen even pinnen bij de bank en 1235 Noorse Kronen achterlaten. Ach ja, omgerekend zo’n 155 euro. Voordeel was dat alles zeer vlot is gegaan en je toch het beste voor je zieke kind wilt.
Inmiddels weer aangekomen op de camping toch een maaltijd in elkaar geflanst. Helaas werd de prijs van het fantasieloze winkelen nu terugbetaald. Luna heeft wel 6 rijstkorreltjes gegeten en ik had mijn bord wat opgeleukt met veel knoflooksaus. Paul stelde nog voor om het restant in een bakkie te doen (voor morgen) maar dat heb ik kunnen voorkomen…
Luuntje weer naar bed na de nodige medicatie te hebben ingenomen en wij nog een drankje bij de NL’ers. 24.00 uur bedje toe.
Donderdag 31-7-14.
Lekker uitgeslapen. Het veld werd steeds leger en om 11 uur was de helft weg. Luna nog hetzelfde. Antibiotica slaat nog niet echt aan en wij zijn gedwongen tot eigenlijk niets doen. Bij een normale werkweek zou nietsdoen natuurlijk heerlijk zijn, maar Oslo is voor ons in ieder geval dit jaar onbekend terrein gebleven.
Paul had van de uiterst vriendelijke doktorsassistente het adres van een nieuw winkelcentrum in de buurt gekregen. Daar boodschappen gedaan en bij terugkomst zat er een vreemd geel papiertje onder de ruitenwisser. Alle uitleg stond in het Noors, maar hij begreep wel dat het om een parkeerbon ging. Hmmmm gaat lekker familie de Winter. Gelukkig hebben we op zijn oerhollands veel eten aus Holland meegenomen, dus verhongeren zullen we niet. Paul kwam terug met een heerlijk broodje en soep voor Luna. Jaja daar had ze dan ook lekker een klein kopje van naar binnen gesleurpt en ze kwam voor t eerst in 2 dagen haar bedje uit. Gezellie een spelletje gedaan en na weer de nodige medicatie bleek zowaar de koorts zo goed als weg.
Mede door het toch wel slechte sanitair besluiten we morgen te gaan verkassen. Wie verzint het om een toilet samen in een ruimte met een douche te plaatsen en daar 6 stuks van. Dat voor een veldje waar zo’n honderd mensen staan. Nee met een Luna die wat beter lijkt te gaan besluiten we om morgenvroeg richting Lillehammer te gaan rijden.
Omdat we toch wel heel graag een wandelingetje wilden gaan maken en misschien een geocash op een kleine kilometer van de camping, Luna in bed geïnstalleerd met een filmpje en wij met de hondjes op geo jacht.
De cash lag midden in een dichtbegroeid bos en heette TB Hotel. Ik vond het eerlijk gezegd een ietsie pietsie luguber. Midden in een onbegaanbaar stuk bos, waar de honden heerlijk door de modder heen banjerden, stonden 2 tentjes. De één een soort kindertentje en de ander met landbouwzeil tussen een paar bomen gespannen. Er lag wat troep omheen, waaronder een jas.
Held die ik was, liet Paul de eerste verkenning doen, om er zeker van te zijn dat er niet één of andere Noorse psychopaat met een bijl die tent uit zou komen rennen. Ja ja ik weet het. Mijn fantasie neemt soms een loopje met me. Paul werd niet achternagezeten, dus ik waagde me ook in het hol van de leeuw. Het gps apparaat gaf maar geen exacte locatie aan en ik wilde al bijna opgegeven, onder het mom dat Luna al te lang alleen was (half uurtje) maar survival-Paultje zag met het blote oog een soort legerblik aan een boom hangen. Yehh! Onze eerste buitenlandse cash was een feit. Snel loggen en wegwezen. In mijn haast om weg te komen langs die tenten, zie ik een scheerlijn over het hoofd en blijf er met mijn voet achter hangen. Flikkert die hele tent in elkaar. Hoef jullie vast niet te zeggen dat ik een lichtelijk verhoogde hartslag had. Hadden we toch die psychopaat achter ons aan. Althans dat dacht ik heel even.
Eenmaal terug op de camping nog een gezellig spelletje gedaan en daarna te bedde om fris en fruitig aan de reis noordwaarts te beginnen.
Vrijdag 1 augustus.
Zo fris en fruitig begon vandaag niet omdat het toch weer een slechte nacht voor Luna met veel koorts en weinig slaap was. Voordeel was dat we rond 09.00 uur begonnen met inpakken en om 11.00 uur van de camping afreden. Daar Luna veel pijn heeft met lopen vonden we dat de beste optie.
Al snel belandden we op de E6 wat een tolweg bleek te zijn, maar zonder tolpoortjes. Bij een tussenstop vroegen we aan een paar Nederlanders hoe dat zat. Bleek je je van te voren te hebben moeten aanmelden. Oeps, nou ja we blijken nog 3 dagen de tijd te hebben om dat alsnog te doen. In de buurt van Hamar kwamen (ja we hebben het schaatsstadion wat de Viking wordt genoemd uitgebreid in zicht gehad) we bij een prachtig winkelcentrum waar we voor twee dagen eten hebben ingeslagen en Paul een uur getracht heeft op de vrije wifi te komen om de terugtocht per boot te boeken. Helaas niet gelukt. Dan maar bij de Mc Donalds een kwartiertje verderop. Zaten we daar verplicht zonder dat iemand ook maar een beetje honger had. Twee opgeschoten jochies die in de buurt aan het motorcrossen waren, kennelijk wel. Die hadden ieder 6!!!!! grote hamburgers naar binnen gewerkt.
Eerlijk is eerlijk. Ik was aan het einde van de middag niet meer echt vrolijk gezelschap. Deels omdat we maar niet echt konden besluiten naar welke camping we zouden gaan en deels omdat we zo onthand zijn met Luna. Neem daarbij het taalgebruik als er bij Paul iets niet lukt (%#@*gvd@*#), dan heb je de perfecte cocktail voor een chagrijnig wijf zullen we maar zeggen. De kers op deze bui was de (door mij voorgestelde) camping bij Lillehammer. Deze blijkt pal aan de snelweg te liggen en geen wandelpad in de omgeving te bekennen. Laten we zeggen dat ik een uurtje buiten gebruik was. Maar na lekkere sla, gepofte aardappel met veel créme freche, en overheerlijke kipppetjes van de bbq werd het allengs beter. Niet dat het precies begon te regenen toen alles op het bord lag, maar knus op bed in de caravan met vette kluifvingers, maakte alles weer goed en kwamen ook de prachtige vergezichten over bergen en grote meren weer boven. Luna staat zowaar te tennissen met Paul dus het tij is aan het keren en gaan we nog ruim anderhalve week lekker genieten van mooi Noorwegen. Morgen rijden we door naar Fagernes (streek Oppland), maar dat in het volgende verslag…
Een klein uurtje later werden we naar het bovenste veld gedirigeerd, waar ook andere NL-ers (Oss en Aalsmeer) stonden. Het was er volle bak, maar velen voor 1 nacht. Wel een wat kort stroomdraadje, maar de Noorse (werkende) buurman had nog wat reservesnoeren liggen. Wij zouden hier in ieder geval 2 of 3 nachten blijven en waren blij met de “minst slechte” plek.
Nou was Luna echt aan de beurt, want ze werd steeds beroerder (zover dat nog kon)… Dus gevraagd naar een noodarts en gebeld. Bleek een dokter met privékliniek te zijn en we konden direct komen. Om 19.50 uur zaten we in de wachtkamer. Aardige dokter en dito assistente die alle tijd voor ‘t zieke dametje hadden. Een bloedprik, plasje in een potje en wat gevoel en veel gevraag in ‘t Engels. Er zaten bloedsporen in haar urine en ook ontstekingswaarden in haar bloed, maar beiden niet heel hoog. Een dikke antibioticakuur mee en wat extra ibuprofen. Toen even pinnen bij de bank en 1235 Noorse Kronen achterlaten. Ach ja, omgerekend zo’n 155 euro. Voordeel was dat alles zeer vlot is gegaan en je toch het beste voor je zieke kind wilt.
Inmiddels weer aangekomen op de camping toch een maaltijd in elkaar geflanst. Helaas werd de prijs van het fantasieloze winkelen nu terugbetaald. Luna heeft wel 6 rijstkorreltjes gegeten en ik had mijn bord wat opgeleukt met veel knoflooksaus. Paul stelde nog voor om het restant in een bakkie te doen (voor morgen) maar dat heb ik kunnen voorkomen…
Luuntje weer naar bed na de nodige medicatie te hebben ingenomen en wij nog een drankje bij de NL’ers. 24.00 uur bedje toe.
Donderdag 31-7-14.
Lekker uitgeslapen. Het veld werd steeds leger en om 11 uur was de helft weg. Luna nog hetzelfde. Antibiotica slaat nog niet echt aan en wij zijn gedwongen tot eigenlijk niets doen. Bij een normale werkweek zou nietsdoen natuurlijk heerlijk zijn, maar Oslo is voor ons in ieder geval dit jaar onbekend terrein gebleven.
Paul had van de uiterst vriendelijke doktorsassistente het adres van een nieuw winkelcentrum in de buurt gekregen. Daar boodschappen gedaan en bij terugkomst zat er een vreemd geel papiertje onder de ruitenwisser. Alle uitleg stond in het Noors, maar hij begreep wel dat het om een parkeerbon ging. Hmmmm gaat lekker familie de Winter. Gelukkig hebben we op zijn oerhollands veel eten aus Holland meegenomen, dus verhongeren zullen we niet. Paul kwam terug met een heerlijk broodje en soep voor Luna. Jaja daar had ze dan ook lekker een klein kopje van naar binnen gesleurpt en ze kwam voor t eerst in 2 dagen haar bedje uit. Gezellie een spelletje gedaan en na weer de nodige medicatie bleek zowaar de koorts zo goed als weg.
Mede door het toch wel slechte sanitair besluiten we morgen te gaan verkassen. Wie verzint het om een toilet samen in een ruimte met een douche te plaatsen en daar 6 stuks van. Dat voor een veldje waar zo’n honderd mensen staan. Nee met een Luna die wat beter lijkt te gaan besluiten we om morgenvroeg richting Lillehammer te gaan rijden.
Omdat we toch wel heel graag een wandelingetje wilden gaan maken en misschien een geocash op een kleine kilometer van de camping, Luna in bed geïnstalleerd met een filmpje en wij met de hondjes op geo jacht.
De cash lag midden in een dichtbegroeid bos en heette TB Hotel. Ik vond het eerlijk gezegd een ietsie pietsie luguber. Midden in een onbegaanbaar stuk bos, waar de honden heerlijk door de modder heen banjerden, stonden 2 tentjes. De één een soort kindertentje en de ander met landbouwzeil tussen een paar bomen gespannen. Er lag wat troep omheen, waaronder een jas.
Held die ik was, liet Paul de eerste verkenning doen, om er zeker van te zijn dat er niet één of andere Noorse psychopaat met een bijl die tent uit zou komen rennen. Ja ja ik weet het. Mijn fantasie neemt soms een loopje met me. Paul werd niet achternagezeten, dus ik waagde me ook in het hol van de leeuw. Het gps apparaat gaf maar geen exacte locatie aan en ik wilde al bijna opgegeven, onder het mom dat Luna al te lang alleen was (half uurtje) maar survival-Paultje zag met het blote oog een soort legerblik aan een boom hangen. Yehh! Onze eerste buitenlandse cash was een feit. Snel loggen en wegwezen. In mijn haast om weg te komen langs die tenten, zie ik een scheerlijn over het hoofd en blijf er met mijn voet achter hangen. Flikkert die hele tent in elkaar. Hoef jullie vast niet te zeggen dat ik een lichtelijk verhoogde hartslag had. Hadden we toch die psychopaat achter ons aan. Althans dat dacht ik heel even.
Eenmaal terug op de camping nog een gezellig spelletje gedaan en daarna te bedde om fris en fruitig aan de reis noordwaarts te beginnen.
Vrijdag 1 augustus.
Zo fris en fruitig begon vandaag niet omdat het toch weer een slechte nacht voor Luna met veel koorts en weinig slaap was. Voordeel was dat we rond 09.00 uur begonnen met inpakken en om 11.00 uur van de camping afreden. Daar Luna veel pijn heeft met lopen vonden we dat de beste optie.
Al snel belandden we op de E6 wat een tolweg bleek te zijn, maar zonder tolpoortjes. Bij een tussenstop vroegen we aan een paar Nederlanders hoe dat zat. Bleek je je van te voren te hebben moeten aanmelden. Oeps, nou ja we blijken nog 3 dagen de tijd te hebben om dat alsnog te doen. In de buurt van Hamar kwamen (ja we hebben het schaatsstadion wat de Viking wordt genoemd uitgebreid in zicht gehad) we bij een prachtig winkelcentrum waar we voor twee dagen eten hebben ingeslagen en Paul een uur getracht heeft op de vrije wifi te komen om de terugtocht per boot te boeken. Helaas niet gelukt. Dan maar bij de Mc Donalds een kwartiertje verderop. Zaten we daar verplicht zonder dat iemand ook maar een beetje honger had. Twee opgeschoten jochies die in de buurt aan het motorcrossen waren, kennelijk wel. Die hadden ieder 6!!!!! grote hamburgers naar binnen gewerkt.
Eerlijk is eerlijk. Ik was aan het einde van de middag niet meer echt vrolijk gezelschap. Deels omdat we maar niet echt konden besluiten naar welke camping we zouden gaan en deels omdat we zo onthand zijn met Luna. Neem daarbij het taalgebruik als er bij Paul iets niet lukt (%#@*gvd@*#), dan heb je de perfecte cocktail voor een chagrijnig wijf zullen we maar zeggen. De kers op deze bui was de (door mij voorgestelde) camping bij Lillehammer. Deze blijkt pal aan de snelweg te liggen en geen wandelpad in de omgeving te bekennen. Laten we zeggen dat ik een uurtje buiten gebruik was. Maar na lekkere sla, gepofte aardappel met veel créme freche, en overheerlijke kipppetjes van de bbq werd het allengs beter. Niet dat het precies begon te regenen toen alles op het bord lag, maar knus op bed in de caravan met vette kluifvingers, maakte alles weer goed en kwamen ook de prachtige vergezichten over bergen en grote meren weer boven. Luna staat zowaar te tennissen met Paul dus het tij is aan het keren en gaan we nog ruim anderhalve week lekker genieten van mooi Noorwegen. Morgen rijden we door naar Fagernes (streek Oppland), maar dat in het volgende verslag…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
